ÖZGÜRLÜK ŞİİRLERİ

Birgün, Sevdiklerinden ayrı olmak zorunda kalabilir insan Ama çok iyi öğrendiği birşey de vardır , bir gün diyenler hiç kaybetmezler. Aklından çıkmayan biri nasıl uzaklarda olabilirse , inandıkları da bir o kadar yakınındadır. Yanıbaşında dolaşan hayaller olmasa , Umut olmasa. Hayaller kurmak ve onlarla yaşamayı öğrenmek... Eğer umut edersen bütün kalbinle umut edersen , sımsıkı kucaklamışsan , davanın yolunu bulmuşsan , yüzünün her köşesini ezberlemişsen , Sevdiklerini hayalinde canlandırabilir, sımsıkı tutunduğun umutlarına yaslanabilir, hatta seslerini duyabilirsin. Bu inançla ayakta kalmayı becerirsen , ayrılanların , ayrı düşenlerin hayalleri ile yetinmesini öğrendiğini kucaklarsın. Ve o hayalleri ile yaşayanlar bir gün demekten ve umutlarına kavuşacaklarını asla kaybetmeden yaşarlar. Birgün...

Duruyorum, Zatende durmaya geldim Yetişkin insanların oynadığı türden başka bir saklambaç oynuyoruz. Evet , oyundan da keyif alacak kadar duruyorum. Yalnız bunda bulmaca yok. Kimse bizi bulamıyor , bulmamalıda. İstemiyoruz da zaten bulunmayı. Ondan duruyoruz yıldızların yoldaşlığında Parlak gökyüzü altında Kaybolmak derken , İlk defa kalabalığın içinde Birbirimizde seçiyoruz kaybolmayı. Duruyorum, Sakince , heyecandan ölürcesine kuruyan boğazımla. Yaslıyorum başımı , Bakıyorum o da içten , onunda gıcık yapmış Boğazı. İşte o an ben diyorum ona, “Sobe. “

İnsan profesyonelce çılgın olmalı Uçtuğunda ise ayaklarını nasıl değireceği konusunda yere , bolca fikri olmalı. İnsan anlaşılır olmamalı , Uyandırdığı merakla arada da endişe uyandırmalı. Uyandırmalı ki , dört teker üzerinde giderken aktif olan beş duyun burda da aktif olsun. Baktımı bakası gelmeli insanın yüreği güzelleşirken, Toprağa basan ayağının enerjisi ile değmeli baktığına. Dinlenmeli de insan, Bunca zaman kazanamadıkları ile gireceği polemiği yok sayarak. Önündekilerin hayatına sarılmalı bir vantuz edasıyla. Ümit edecek kadar aynı sabırla uçmalı göklerde, Ayakları altından gökyüzüne uzanan yolculuktan korkmamalı insan, Sağlam durmalı, sabırla uçtuğu ümitsizlik anında bile hayatları hiçe saymayarak. Ben kalpsem , atışta sensin demeli insan , Yüzüne uzun uzun bakıpta hiç bişey bilemeden sırıttığı anlarda. Yani kısacası vantuz gibi ol , Ben biliyorum ayaklarımı nasıl indireceğimi yere...